Door Rosemarie Vermeulen, fractiemedewerkster PRO5
Mijn beeldvorming
Alleenstaande jonge asielzoekers! Herinneringen aan mijn hardwerkende leerlingen van toen zijn weer helemaal terug. Ik werkte graag met deze gemotiveerde jongeren. Een aantal jaren geleden begeleidde ik alleenstaande minderjarige asielzoekers (AMA's) en gaf er ook les aan. Dat was bij het ROC Eindhoven, nu het Summa College. Toen nog aan alleen jongens vanaf 15 jaar bij het Technisch Lyceum Eindhoven (afdeling Oriëntatie en Schakelen) en later bij Kempenpoort aan jongens en meisjes. Ik gaf NT2, ontwikkelde vaktaal- en instructietaaloefeningen, gaf maatschappijleer, beroepenoriëntatie en gaf bijles rekenen.
Gemotiveerde leerlingen
Wat een heerlijke leerlingen! Ze waren zeer gemotiveerd en geïnteresseerd. Ze wilden zo vlug mogelijk de taal leren en weten hoe onze maatschappij in elkaar zat. Ze vroegen steeds om meer huiswerk! Ze wilden een diploma en werk zodat ze een toekomst konden opbouwen, hun familie helpen (voor zover ze die nog hadden) en een gezin stichten (bouwden ze weer een familie op).
Ze werkten hard aan hun huiswerk. Voor een opdracht over de Amerikaanse verkiezingen bleven er een paar de hele nacht op zodat ze in de klas goed mee konden praten.
School bood perspectief
Af en toe blokkeerde er iemand. Geen wonder als je het vluchtverhaal kende. Veel jongeren hadden last van nachtmerries. Zij durfden soms niet eens te slapen. Voor hen maakte ik een geluidsbandje met ontspanningsoefeningen en rustige, geleide fantasie waardoor ze, met een wat veiliger gevoel, in slaap vielen.
Ze waren blij met de afleiding en het perspectief dat de school bood. Ook de jongeren die nauwelijks geweld hadden meegemaakt, konden totaal ontheemd zijn. Ze waren immers uit hun gezin, familie en bekende omgeving gerukt. Dat betekent nogal wat!
In het vervolgtraject hadden de docenten extra begeleiding nodig omdat er misverstanden ontstonden door taal en - cultuurverschillen. Mijn collega's en ik hebben goed kunnen bemiddelen zodat de meeste docenten cultureel bepaald gedrag beter begrepen.
Inspirerend
Ik vond dit een heel inspirerende periode van mijn leven. Dankzij de gesprekken met deze leerlingen heb ik geleerd dat je op veel verschillende wijzen naar iets kan kijken en ermee om kan gaan. Belangrijk bij (interculturele) communicatie is dat je niet alleen naar het resultaat kijkt maar vooral naar de onderliggende inzet.
De inzet van mijn leerlingen was buitengewoon, een enkeling daargelaten. Zij vulden de meeste tijd met studieopdrachten. Verder waren het gewone jongeren, vergelijkbaar met mijn eigen kinderen, alleen moesten ze harder werken doordat ze in een vreemde taal les kregen.
Ik had het geluk dat ik deze jongeren als individu leerde kennen en dat we elkaar daardoor vertrouwden. Dat maakt een enorm verschil met het stereotype beeld dat ik had van de vreemde, onbekende vluchteling voordat ik echt met hen in contact kwam.
