Door Joan Veldhuizen, wethouder Zorg & Welzijn, Sociale Zaken & Arbeidsmarkt, Jeugd, Cultuur en Dorpsraden

Statushouders ..., een wat onhandige term voor mannen, vrouwen en kinderen die in hun eigen land niet veilig waren en nu hier wonen. Soms alleen, soms met andere familieleden. Onze gemeente heeft, net als andere gemeenten in Nederland, een verplichting om een, door de rijksoverheid bepaald, aantal van deze mensen te huisvesten. In 2015 is dit aantal verdubbeld omdat meer dan ooit tevoren mensen hun land moeten ontvluchten om in leven te blijven. Veel mensen komen uit Syrië en Eritrea. Alleen al in Syrië moesten 3.807.580 mensen het geweld ontvluchten. En nu is een klein aantal hier.

Woonruimte en dan?

Alleen met woonruimte in Bladel ben je er natuurlijk niet. Eigenlijk kan ik me er niets bij voorstellen hoe het is om in een land te wonen dat al drie jaar in de greep is van geweld tussen regeringsleger en opstandelingen. Ik ben me de laatste tijd steeds meer gaan afvragen wat die mensen achter de rug hebben en hoe het dan is om in Bladel te wonen. Wat hebben mensen naast een dak boven hun hoofd, nog meer nodig? Hoe is het om Nederlands te leren? Hoe vergaat het de kinderen op school? Missen ze hun land, hun familie? Zijn ze nog bang? Wat zijn hun verwachtingen?

Wat doen wij?

De gemeente subsidieert met een klein bedrag de Vluchtelingenwerkgroep Bladel, die ondersteuning biedt aan vluchtelingen. Vandaag heb ik met de coördinator afgesproken dat ik de komende weken kennis ga maken met een aantal mensen en gezinnen die gevlucht zijn uit hun land en nu een veilige plek gevonden hebben in Bladel. Enerzijds om te weten wie deze nieuwe dorpsgenoten zijn, anderzijds om te horen of zij de ondersteuning krijgen die ze nodig hebben om zich veilig en geaccepteerd te voelen en om mee te kunnen doen.

Wordt vervolgd!